Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε στη Βαβυλώνα το 323 π.Χ., το σώμα του δεν έδειξε σημάδια αποσύνθεσης για έξι ολόκληρες μέρες, σύμφωνα με τις ιστορικές αναφορές.
Αυτό για τους αρχαίους Έλληνες αποτελούσε απόδειξη για τη θεία φύση του μακεδόνα βασιλιά, ο οποίος στα 32 χρόνια του είχε δημιουργήσει μια αυτοκρατορία που εκτεινόταν από τα Βαλκάνια μέχρι το σημερινό Πακιστάν. Έκτοτε, οι ιστορικοί προσπαθούν να εντοπίσουν την αιτία του θανάτου του, προτείνοντας σχεδόν τα πάντα, από ελονοσία, τύφο και δηλητηρίαση από αλκοόλ μέχρι δολοφονία από κάποιον από τους αντιπάλους του.
Μια νέα θεωρία, από μια ερευνήτρια και ιατρό, προτείνει ότι ο Αλέξανδρος ίσως έπασχε από μια νευρολογική διαταραχή, την Guillain-Barré Syndrome (GBS), η οποία προκάλεσε τον θάνατό του. Επίσης υποστηρίζει ότι τα οποιαδήποτε άμεσα σημάδια αποσύνθεσης του σώματος δεν θα ήταν ορατά, για τον απλό λόγο ότι ο Αλέξανδρος δεν είχε ακόμα πεθάνει.
Η Δρ Katherine Hall, που διδάσκει στο Dunedin School of Medicine, στο University of Otago, στη Ν. Ζηλανδία, επισημαίνει σε άρθρο της, που δημοσιεύθηκε στο The Ancient History Bulletin, ότι οι περισσότερες από τις θεωρίες σχετικά με την αιτία θανάτου του Αλεξάνδρου εστίασαν στον υψηλό πυρετό και τον κοιλιακό πόνο, από τα οποία υπέφερε τις ημέρες πριν τον θάνατό του.
Μάλιστα, όπως επισημαίνει, ήταν γνωστό ότι είχε αναπτύξει μια «προοδευτική, συμμετρική, αυξάνουσα παράλυση», κατά τη διάρκεια της αρρώστιας του. Και παρά το ότι ήταν πολύ άρρωστος, είχε πλήρη έλεγχο των νοητικών ικανοτήτων του μέχρι λίγο πριν πεθάνει.
Η Hall υποστηρίζει ότι η GBS, μια σπάνια αλλά πολύ σοβαρή αυτοάνοση διαταραχή, κατά την οποία το σύστημα ανοσίας επιτίθεται σε υγιή κύτταρα στο νευρικό σύστημα, μπορεί να εξηγήσει αυτό τον συνδυασμό συμπτωμάτων καλύτερα από τις προηγούμενες θεωρίες που είχαν προταθεί για να εξηγηθεί ο θάνατος του Μ. Αλεξάνδρου. Πιστεύει ότι ίσως προσβλήθηκε από μια μόλυνση από το βακτηρίδιο Campylobacter pylori, το οποίο ήταν κοινό την εποχή εκείνη. Σύμφωνα με την Hall, είναι πιθανό ο Αλέξανδρος να προσβλήθηκε από μια παραλλαγή του GBS, η οποία προκάλεσε παράλυση χωρίς να επιφέρει σύγχυση ή έλλειψη συνείδησης.
Υποστηρίζει ότι η εντεινόμενη παράλυση του Αλεξάνδρου, καθώς και το ότι το σώμα του χρειαζόταν λιγότερο οξυγόνο καθώς μειωνόταν η λειτουργία του, σημαίνει ότι η αναπνοή του ήταν ολοένα και λιγότερο ορατή. Καθώς, μάλιστα, στην αρχαιότητα, οι γιατροί βασίζονταν στον εντοπισμό της αναπνοής, παρά στον σφυγμό, ώστε να καθορίσουν το αν ο ασθενής ήταν ζωντανός ή όχι, η Hall πιστεύει ότι εσφαλμένα οι γιατροί του Αλεξάνδρου είχαν διακηρύξει ότι είχε πεθάνει.
Όπως παρατηρεί: «Ο θάνατός του ίσως είναι η πιο διάσημη περίπτωση ψευδοθανάτου, ή εσφαλμένης διάγνωσης του θανάτου που έχει καταγραφεί ποτέ».
Πηγή: history.com
